Dostrzeganie bliźnich i odkrywanie wartości. Materiały na wesoło i na bardzo poważnie, o nas, dla Was i o całym świecie. Nieoficjalna strona katolicka (także dla niekatolików i wątpiących).
	Strona Duszyczek i Duszków - Internetowa wspólnota pomocy i wsparcia duchowego. Rozmowy, wartości, intencje DUSZKI.PL a tak dokładnie to Duszyczki i Duszki (*) - czyli "Duszkowo" :-) Dzisiaj jest: 2024-11-21 09:55:11 Aktualizacja dnia: 2024-10-27 09:32:05
Gdy oczekujesz pomocy lub sam(a) chcesz innym pomagać. Albo chciał(a)byś porozmawiać o czymś ważnym lub choćby tylko o wczorajszym podwieczorku :-) Dla wszystkich, w każdym wieku - od 0 do 201 lat ;-)

Rocznica 18 lat oficjalnego działania Duszków w dniu 01.11.2023 i 17 lat strony Duszki.pl! ^(*):-) Serdecznie zapraszamy!

UWAGA! Ten serwis, strona i podstrony mogą używać cookies i podobnych technologii (brak zmiany ustawienia przeglądarki oznacza zgodę na to)!

TAJEMNICA BOŻEGO NARODZENIA
 
 
Na początku było Słowo. Na ten temat napisano wiele prac teologicznych, filozoficznych i filologicznych. Czy jednak nie można wyrazić tego prościej - zwłaszcza kiedy się śpiewa kolędy: Na początku był Bóg, który wypowiedział się przez Jezusa. Tego niewidzialnego Boga tak łatwo odgadywać na początku życia, kiedy się w niego wierzy po prostu jak w tatusia i mamusię. Tak łatwo wierzyć na starość, kiedy w nim tylko pokłada się nadzieję, najgorzej z tą wiarą w środku życia, kiedy nie ma w nas ufności małego dziecka ani poczucia dziecięctwa Bożego. Może nie ta dziecięca wiara ani wiara starego człowieka, ale ta pośrodku jest najważniejsza?
(J. Twardowski Trudna Wiara)

 
Pomódlmy się w noc betlejemską,
W noc szczęśliwego rozwiązania,
By wszystko się nam rozplątało,
Węzły, konflikty, powikłania.

Oby się wszystkie trudne sprawy,
Porozkręcały jak supełki,
Własne ambicje i urazy
Zaczęły śmieszyć jak kukiełki.

I aby w nas złośliwe jędze
Pozamieniały się w owieczki,
A w oczach mądre łzy stanęły
Jak na choince mądre świeczki.

By anioł podarł każdy dramat
Aż do rozdziału ostatniego,
Kładąc na serce pogmatwane
Jak na osiołku kompres śniegu.

Aby się wszystko uprościło
Było zwyczajne – proste sobie,
By szpak pstrokaty, zagrypiony
Fikał koziołki nam na grobie

Aby wątpiący się rozpłakał,
Na cud czekając w swej kolejce,
A Matka Boska – cichych, ufnych
Jak ciepły chleb wzięła w swoje ręce.
(J. Twardowski Modlitwa)








 
Tyle się wyrzekł Pan Jezus w świętą noc betlejemską. Zrezygnował z ziemskiego majestatu, wygodnego mieszkania z firankami w oknach, ale nie wyrzekł się ziemskiej, ludzkiej miłości. Matczynej miłości, troski opiekuna świętego Józefa, serdeczności pasterzy i mędrców. Uświęcił ludzką miłość w naszych rodzinach. Dlatego wigilia to opłatek, życzenia, podarunki, poszukiwanie bliskich pogubionych po świecie, radość spotkania się przy stole.
(J. Twardowski Na Boże Narodzenie)
 

 
Ludzie
Tacy mali jak my
Pytają się Ciebie Panie
Jak to się stało
Że musiałeś narodzić się na sianie?

Czyżby naprawdę
Nie było dla Ciebie
W Betlejem mieszkania?

A może
O tak późnej porze
Wszyscy zajęci swoimi sprawami
Nie słyszeli cichego pukania
Józefa i Twojej Mamy?

To było dawniej
przed 20-stoma wiekami

Ale,
Dlaczego dziś, Panie
Często rodzisz się na sianie?
W pustej stajence
Niejednego serca.



 
Dlaczego jest Święto Bożego Narodzenia?
Dlaczego wpatrujemy się w gwiazdę na niebie?
Dlaczego śpiewamy kolędy?

Dlatego, żeby się uczyć miłości do Pana Jezusa.
Dlatego, żeby podawać sobie ręce.
Dlatego, żeby się uśmiechać do siebie.
Dlatego, żeby sobie przebaczać.
(J. Twardowski Dla niego jest Święto Bożego Narodzenia)







 
Dlaczego Pan Jezus przyszedł na świat jako małe ludzkie dziecko? Dlaczego żył ponad trzydzieści lat pomiędzy ludźmi w Nazarecie? Przecież mógł się pojawić nagle jako dorosły już człowiek, umrzeć i zmartwychwstać. Czy nas to nie zastanawia? Jacy mamy być, jeżeli przyjmujemy tajemnicę Bożego Narodzenia?
(J. Twardowski Między nami)

 
 
Dlatego przyszedł na świat jako prawdziwy człowiek, żebyśmy szli Jego i naszą ludzką drogą. Można więcej powiedzieć. Jezus – człowiek poprzez nas chce działać, pracować, kochać, cierpieć, ufać. Skoro podjął nasze ludzkie życie, wszystko, co ludzkie może okazać się święte: nasza praca, nasze zmęczenie, nasza ludzka miłość, samotność, cierpienie. Ile myśli nadbiega, kiedy czytamy w Prologu świętego Jana „A Słowo ciałem się stało i zamieszkało między nami”. Zamieszkało, to znaczy stale przebywa – jest.
(J. Twardowski Między nami)

 
 
 
Święta Bożego Narodzenia – to tajemnica, której niepodobna ani zrozumieć ani sobie wymyślić. Jezus – Bóg przychodzi na świat jako słabe, bezbronne niemowlę, dopiero z czasem zaczyna chodzić, mówić, dorastać. Tej tajemnicy rozum ludzki nie jest w stanie ogarnąć.
(J. Twardowski Dla wszystkich)
Tymczasem w świecie starzejących się książek, światopoglądów, które często najpierw są niedorzeczne potem niebezpieczne, a wreszcie dawno znane – Ewangelia staje się nowością. Skoro Jezus przyszedł na świat jako człowiek, może przyjść do nas pod postacią Eucharystii albo pod postacią bliźniego proszącego nas o czas, dobroć, serce.
(J. Twardowski Nowina)
 
 
 
Czego uczą trzej mędrcy ze Wschodu tych wszystkich, którzy chcą wierzyć w Boga, chcą Go odnaleźć, ale nie wiedzą jak się do tego zabrać? Popatrzcie na nas, mówią: Żeby Go odnaleźć nie wystarczy tylko rozmyślać – trzeba zacząć Go szukać. Wiara jest walką o wiarę, tak jak miłość walczy tylko o miłość. Niech nas nie zraża, że pokłon rozumu może być trudniejszy od pokłonu serca. Odnaleźć Boga – to zrozumieć: Bóg jest tak nieskończenie wielki, że nie zdoła Go ogarnąć cały wszechświat i jednocześnie może przyjąć jako bezbronne dziecko.
(J Twardowski Wyruszyć w drogę)

 
Patrzyli z oczu ogromną dziwota
Pasterze owiec porzuciwszy straże
O, trzej królowie, gdyście Panu w darze
Przynieśli mirrę, kadzidło i złoto,

Lecz o Melchiorze, Kacprze, Baltazarze
Tajnej mądrości słynęliście cnotą
I z swych uczonych ksiąg doszliście oto,
Że się w Betlejem cud boski ukaże
Cóż to wielkiego, Magowie ze Wschodu
Żeście odkryli po roku podróży
Pana w stajni, między bydłem, sianem

Gdy ja bez gwiazdy szczególnej przewodu
Znalazłem Boga – Błądząc wiele dłużej –
W jeszcze podlejszej stajni – w sercu mym.
(L. Staff)
 
 
Ktoś pukał do drzwi naszych,
Aleśmy nie słyszeli
Ledwo starczyło czasu
Opłatkiem się podzielić.

Ktoś odszedł z naszych domów
Wędruje, puka dalej
A my dla nieznajomych
Stawiamy biały talerz

Takeśmy się spieszyli
Kłócili i cieszyli
Że wszystko pogubili
Z tej najważniejszej chwili

Życzymy najlepszego

Opłatek każdy kruszy
I nikt nie wie dlaczego
Samotność wielka w duszy

Ktoś puka do drzwi naszych...

 


"Jeszcze nigdy ktoś obcy nie stał mi się tak bliski" tak mogą powiedzieć o sobie uczestnicy zajęć Środowiskowego Domu Samopomocy w Piekoszowie. Niepełnosprawni mieszkańcy gminy od lat spotykają się tu by przez osiem godzin uczestniczyć w treningach umiejętności przydatnych w codziennym życiu. Tu znajdują drugi dom. Spotykają się by w miłej atmosferze RAZEM pracować, uczyć się, odpoczywać. To poczucie więzi wzrasta szczególnie  w okresie przedświątecznym. Przygotowania do Wigilii rozpoczynają się już w listopadzie i włączają się w nie wszystkie pracownie funkcjonujące w  ŚDS

Pracownia plastyczna- przygotowuje świąteczne dekoracje, stroiki, kartki.
W pracowni humanistycznej  przygotowywane są jasełka. Pracownia muzyczna rozbrzmiewa kolędami. Na kilka dni przed świętami z kuchni unosi się wspaniały zapach. Tu przydaje się każda para rąk. Efektem  terapii kulinarnej  są pyszne ciasta, sałatki, potrawy wigilijne. Wiele radości sprawia wspólne ubieranie choinki, wysyłanie i otrzymywanie życzeń Świątecznych od przyjaciół z wszystkich ŚDS-ów z terenu naszego województwa. Po dwóch miesiącach przygotowań przychodzi moment kiedy uczestnicy zajęć, rodzice i terapeuci łamią się  opłatkiem i zasiadają przy wspólnym stole. Tą uroczystość rozpoczynają „Jasełka”, które  pomagają nam przeżywać  wydarzenia jakie miały miejsce w dniu Bożego Narodzenia.