Rozważania Duszyczki Irenki na 6 lecie działalności Duszków (a cztery lata pracy Duszyczki Irenki) :-)
Modlitwa zbliża człowieka
nie tylko do Boga, ale i do drugiego człowieka
Władysław
Kluz
„Duszkowanie” – to misja
We Wspólnocie Duszków jestem już ponad
cztery lata. Kilka dni po zgłoszeniu się do Wspólnoty zostałam Duszkiem
Modlitewnym, nie wiedząc, jaka przygoda mnie czekaJ Z czasem też pojęłam, że to, co robimy
wszyscy i każdy z osobna – to misja, krok ku zbawieniu świata, zbliżający nas
do innych i do siebie.
Oczywiście, żeby się dowiedzieć o
istnieniu Duszków, musiałam najpierw poznać Duszka Zbyszka, Koordynatora naszej
Wspólnoty, z którym od ponad dwu lat jesteśmy małżeństwem. Nie musiał jakoś tam
szczególnie mnie namawiać, że rozumiałam, że TO JEST TO! Po jakimś czasie na
stronie Duszków zaczął się ukazywać „Kurier Galicyjski”, w którym wówczas pracowałam,
będąc dziennikarzem. Współpraca trwa, a do tej pory odnotowano już ponad pół
miliona pobrań wydań „Kuriera Galicyjskiego” w wersji PDF, co niewątpliwie się
przyczynia do popularyzacji prasy polskiej, wydawanej na Ukrainie.
Nie o tym jednak chciałam tu pisać.
Odkąd „przystąpiłam” do Duszków Modlitewnych, zaczęłam odpisywać do osób, które
przy intencji modlitewnej zostawiały adres mailowy. Jak napisałam na wstępie, z
czasem okazało się, że to nie tylko „wklepywanie formułki”, ale także kontakt z
drugim człowiekiem, jego radościami, ale najczęściej – smutkiem, tęsknotą,
cierpieniem, a niekiedy nawet rozpaczą. Piszą osoby, nie mogące po raz kolejny
zdać jakiegoś egzaminu, mające chore dzieci czy wnuki (w ten sposób naszymi
podopiecznymi stali się Filipek Gliniecki, mający chore serduszko i Angelina
Potapowa z syndromem TAR), osoby, które uważają, że ich małżeństwo przechodzi
kryzys lub nawet jest zagrożone rozwodem… W większości przypadków te maile z
informacjami o podjęciu modlitwy pozostają bez odpowiedzi (wiem jednak, że
zostały przeczytane), ale bardzo często po wysłaniu jednego maila następuje
dłuższy kontakt. Niekiedy bywa tak, że osoby dzwonią do mnie (bo jest w mojej
poczcie coś takiego, jak „wizytówka” nadawcy) i proszą z płaczem o pomoc,
czasem przychodzą sms-y…
Trzy lata temu nawiązaliśmy ze Zbyszkiem
kontakt z administratorem portalu Katolik.pl i poprosiliśmy go o udostępnianie
intencji, które nie były wyświetlane dla wszystkich (stało się tak dlatego,
ponieważ wiele osób zaczęło umieszczać wulgarne wpisy). Od tamtej pory tych
intencji jest najwięcej, a w ostatnich tygodniach – po przebudowie portalu –
otrzymujemy ich powyżej 160 tygodniowo! Przypuszczam, że to jeszcze nie rekord…
Ludzie dostrzegli nas i naszą pracę, to, że ich maile z prośbą o pomoc nie giną
w przepaści internetowej, tylko docierają do osób, rzeczywiście pragnących
pomóc innym. Wiem, że sama nie dałabym rady, dlatego cała lista tych intencji
jest wysyłana do Duszków Modlitewnych. Mówił przecież Jezus: „O cokolwiek
prosić będziecie w imię Moje, dam wam”.
Z czasem, gdy zaczęły nadchodzić coraz
liczniejsze odpowiedzi z podziękowaniami za modlitwę, musieliśmy zacząć je
gromadzić i porządkować. To nie jest zwykła „statystyka modlitewna” –
najczęściej są to płynące z serca słowa osób, którym udało się pomóc naszą
modlitwą. Gromadzimy też coś takiego, jak „Intencje powtórne”, czyli prośby
osób, proszących o dalszą lub ponowną modlitwę. Prośby nadchodzą też na
Skrzynkę Intencji Duszków i Księgę Gości – i tam też odpisujemy…
Czasem bywa i tak, że wola Pana względem
osoby, za którą się modlimy, jest inna – chodzi tu zwłaszcza o tych, którzy,
mimo naszych modlitw o zdrowie, odchodzą do Pana… Wiem, że często trudno jest
się pogodzić z tą wolą Bożą (zwłaszcza wobec osoby młodej, jak 22-letnia Justyna
z tegorocznej Pielgrzymki Sieradzkiej na Jasną Górę; straciła przytomność po
przejściu niecałych 30 km i już jej nie odzyskała). Ciężko to przyjąć, ale nie
pytamy Boga: „Dlaczego?” Najpewniej, nie chce On w ten sposób skazywać kogoś na
długie lata cierpienia i choroby, ponieważ wie, co jest dla tej osoby
najlepsze…
Nie znaczy też, że wszyscy chorzy dzięki
naszym modlitwom nagle odzyskują zdrowie. Wiedzą, że nie są sami i wierzą, że
modlitwa wspólnotowa ma ogromną moc. I gdy Masza, mama małej Angeliny, pisze do
mnie: „jesteśmy w domu, a nie w szpitalu”, cieszę się. Dziewczynka nie
skończyła roku, a w szpitalu była już tyle razy, co niejeden dorosły w ciągu
całego życia…
Bywają też listy z wyrazami
niezrozumienia czy nawet oskarżeniami o wtrącanie się w życie. Odpisuję, że
skoro intencja została upubliczniona i mail podany, to wysyłam maila z
informacją, że się modlimy. Muszę przyznać, że są to tylko jednostkowe
przypadki, co bardzo cieszy.
Teraz, gdy Jan Paweł II został
błogosławionym, wielu z nas codziennie prosi Go o wstawiennictwo. Ufamy, że
wspiera nasze dzieło modlitwy i mu błogosławi. Przecież on był Człowiekiem
Modlitwy! Wierzymy też, że wspierają nas Wszyscy Święci Pańscy, patronujący
Wspólnocie Duszków, założonej 1 listopada 2005 r. I kiedy nasi Podopieczni
piszą, że modlą się za nas, czujemy się tak, jakby urosły nam skrzydła…
Tak powstaje swego rodzaju Krąg Modlitwy
(należy do tego również Coczwartkowa Modlitwa Duszków i modlitwa Rodziny
Różańcowej), którą dajemy innym, jak kromkę chleba… Albowiem dając,
otrzymujemy… I niech nam wszystkim w tym dziele misji zbawiania świata poprzez
modlitwę Bóg błogosławi! Szczęść Boże!
Duszyczka
Irenka
Gdy
oczekujesz pomocy lub sam(a) chcesz innym pomagać. Albo
chciał(a)byś porozmawiać o czymś ważnym lub choćby tylko o
wczorajszym podwieczorku :-) Dla wszystkich, w każdym wieku
- od 0 do 201 lat ;-)
