Typ biblioterapii wychowawczej wymaga od prowadzącego intuicji, elastyczności własnych poczynań i rozumienia problemów uczestników oraz wczuwania się w ich przeżycia.     

       Biblioterapię wychowawczą możemy podzielić jeszcze w innych sposób, ze względu na ilość osób, z którymi pracujemy. Mamy więc biblioterapię: indywidualną i grupową. Indywidualne spotkania „w cztery oczy” typu biblioterapeuta - uczestnik są przeznaczone dla osób czujących się swobodnie i bezpiecznie tylko w takiej kameralnej sytuacji. Zaś przynależność do grupy daje poczucie bezpieczeństwa osobom, które odczuwają dyskomfort, gdy cała uwaga biblioterapeuty jest zwrócona wyłącznie na nie. Podejście grupowe pozwala uczestnikom spotkań na dzielenie się swoimi doświadczeniami i pozbywanie się lęków. Ponadto plusem są tu różne osobowości członków danej grupy, dzięki którym można na konkretny problem spojrzeć z różnych punktów widzenia i znaleźć wiele możliwych rozwiązań.

Każde postępowanie biblioterapeutyczne należy prowadzić według określonych etapów: 

1.     postawienie diagnozy, 

2.     sprecyzowanie celu terapii, 

3.     utworzenie grupy terapeutycznej osób o podobnych problemach, 

4.  wybór odpowiedniego modelu postępowania biblioterapeutycznego i programu spotkań dla grupy (dobranie odpowiednich lektur). 

       Po spełnieniu tych warunków można przejść do właściwej pracy biblioterapeutycznej, czyli rozpocząć spotkania. Nie znaczy to jednak, że kolejność tych etapów jest sztywna i niezmienna.

    Po ustaleniu głównych celów przychodzi czas na stworzenie modelu biblioterapeutycznego, na podstawie którego można napisać program biblioterapeutyczny.